Als ik kritisch kijk naar mijn donaties bij de Bloedbank, is mijn loyaliteit best bijzonder. Het kost me vier maal per jaar een ritje naar het afnamecentrum, ik moet een uitgebreide vragenlijst invullen, word met een stevige naald geprikt en laat er per keer een halve liter bloed achter. En toch doe ik dit al jaren trouw. Ik ben zelfs een Superpromoter van de bloedbank. Mijn enthousiasme heeft al meerdere nieuwe donateurs opgeleverd.

Een deel van mijn geefgedrag is te verklaren uit het feit dat ik ‘goed doe’. Daarnaast herken ik in de manier waarop de Bloedbank met mij omgaat de aanbevelingen van Hedrick, zoals zij die beschrijft in haar boek over de loyaliteit van donateurs. Ze noemt bedanken, waarderen, verantwoorden & terugkoppelen als noodzakelijke stappen om loyaliteit te creëren na de initiële gift. Pas daarna kun je weer een giftverzoek doen.

De verantwoording en terugkoppeling doet de Bloedbank netjes via haar magazine. Vele malen effectiever zijn de uitgesproken waardering en de oprecht gemeende dankwoorden. Daar doe ik het voor! En de koekjes natuurlijk. Er gaat geen donatie voorbij zonder dat de vriendelijke dames van de Bloedbank mij een keuze laten maken uit het assortiment zoetwaar.

“En neem er gerust nog één, hoor.”

Nu verwacht ik van andere goede doelen niet zo veel zoetigheid, maar de huidige stilte die nu veelal na een gift intreedt, is het andere uiterste. Kom op, dames en heren fondsenwervers: zeg wat je doet, laat je waardering blijken en bedank die donateurs. Loyale Superpromoters zijn ook voor jullie haalbaar, en daar zijn niet altijd koekjes voor nodig.

Arnoud Markus, (oud consultant) Dunck.